Romet Pony 1989r.

Mimo że najmniejszy jest dla mnie najcenniejszym eksponatem mojej małej kolekcji. Znalazłem go przypadkowo na allegro, bardzo proste ogłoszenie, trzy zdjęcia i tyle. Zadzwoniłem, telefon odebrała starsza Pani która sprzedawała pojazd po jej zmarłym mężu. Jak si,ę okazało pojazd był w 100 % oryginalny, posiadał dowód zakupu wystawiony przez dom handlowy „samopomoc chłopska”, całą historię zapisaną skrupulatnie w zeszycie. Motorower był zarejestrowany na „zielonych tablicach” należało jedynie dokończyć międzynarodowe postępowanie spadkowe. Transakcja miała być przeprowadzona w 100% legalnie, więc i uprawnieni do motoroweru obywatele Czech i Słowacji musieli uporać się z całą biurokracją. Przy odbiorze do jednośladu  otrzymałem w kompecie wędkę, koszyk na ryby i deskę do wyciągania motorynki z piwnicy. Z racji niewielkich gabarytów właściciel przez niemal 30 lat użytkował pojazd jako środek transportu „na ryby” :-).

W momencie kupna, jeszcze z koszykiem i modnym oświetleniem LED.

To jeszcze nie ten moment , ale czas szybko minął ….

I zaczęło się „rajdowanie” wokół domu.

Motocykl z racji jego absolutnej oryginalności w rodzinie zostanie.

WFM M06 S34 1964r.

Sposób w jakim stałem się właścicielem tego motocykla był zupełnie niespodziewany i przypadkowy.

Podczas odwiedzin rodziców w moich podlaskich Łosicach wyszedłem po bułki do sklepu osiedlowego. Przy ladzie zaczepił mnie starszy Pan z pytaniem „czy Pan Zalewski”, potwierdziłem.

-Pan ma taką starą warszawę.

-No tak odparłem.

-ale już dawno nie widziałem tego auta.

-Zgadza się ,zmieniłem miejsce zamieszkania i warszawa pojechała razem z mną.

-Proszę pana, oznajmił starszy Pan, ja mam WFM-kę, dałem ją wnuczkowi. Wnuczek pojechał nad jeziorko, złapał gumę i wie Pan co?

• No nie wiem, odparłem.
• A no zostawił w garażu i nie naprawił!
• Ja mu mu ten motor zabrałem i bym Panu go sprzedał.

Pal sześć bułki, starszego Pana pod pachę i poszliśmy obejrzeć motocykl.

W ten sposób wychodząc piechotą po bułki, wróciłem motorem bez bułek 🙂

WFM-ka jest sprawna, świeci, trąbi, hamuje. Nie użytkowana na co dzień, planuję remont silnika (pobiera olej ze skrzyni) i zachowanie w stanie takim jakim jest.  

WSK 1976r.

Motocykl kupiony z ogłoszenia od starszego Pana który odrestaurował całkiem przyzwoicie jednoślad z wyjątkiem silnika. Po wykonaniu naprawy głównej jednostki napędowej użytkuję WSK na co dzień . Od 4 lat w sezonie letnim dojeżdżam 35 km dziennie do pracy.

Z ciekawostek w 2018r. Wyjeździłem nią 4 miejsce w rajdzie/ zlocie motocykli „Sokół” w Czersku.

Motocykl sprawny. Posiadałem go krótko, sprzedałem, żałuję. 🙁

Warszawa 223 nr 1.

Spełnienie młodzieńczych marzeń. Pierwszy pojazd zabytkowy który kupiłem w wieku 17lat. Kawał wspomnień, rozczarowań, wzlotów i upadków.  Większość zdjęć mam w formie papierowej, kiedyś poskanuję. Od tej warszawy wszystko się zaczęło. Auto sprzedałem. Z tego co wiem niebawem po odbudowie wróci na drogi.

Warszawa 223 1971r.

Auto kupione kupę lat temu. Po śmierci właściciela zahibernowane na 18lat.  Po takim czasie postoju wyjechało o własnych siłach z garażu. Remont przeprowadziłem w 2004roku. Wymianie podlegały progi, błotniki i część podłogi. Auto oryginalne, z jednego kawałka. Używane do turystyki i rajdów. Rekin kilometrów. Ze mną na wieki. Najważniejsze  auto.